غزل : منشوبھٹہ

منشوبھٹہ
اتھاں کہیں کوں رسیاں پاتیاں گئیاں ہن
اج میکوں بیمار توں ایویں یاد آ گئے
یارو کوئی منصور حلاج وی ہوندا ہا
بیٹھیں بیٹھیں دار توں ایویں یاد آگئے
توں تے میں تاں ہکے پیو دے بچڑے ہیں
بنڑدی ہوئی دیوار توں ایویں یاد آگئے
گلو ننگے بال کوں پالے ماریا ہا
سخی دے دربار توں ایویں یاد آ گئے
اساں وی تاں شام کوں نکھڑے ہاسے نا۔۔
کونجاں آلی ڈار توں ایویں یاد آگئے
جیں کیتے انکار او مرتد تھییا گئے
چن تیڈے انکار توں ایویں یاد آگئے