اچے تیرے محل منارے ہیٹھ وگن دریا
چھنن چھنن جے گھنگرو باجن دھڑن دھڑن دریا
ہک کڑی دیاں پازیباں دی چھنک جٸی ہک سُن کے
اتر پہاڑوں لہہ کے نچے چھنن چھنن دریا
دھاگہ دھاگہ ہو کے پھردے پٸے نیں چار چفیرے
چڑھدیوں لے کے لہندے تاٸیں تان تنن دریا
ایہہ نگارہ ازلی ابدی نہ مکّن والا ہے
صبح نماشیں ہک سُری وچ گج گجّن دریا
ہولی ہولی پیر دھرے جیوں قالیناں اتّے
لہوے پہاڑوں تھلّے کردا چِھن چُھن چَھن دریا
ہے ضرور قضیہ کوٸی ایس کتھا دے پِچھے
تپدی ریت تے دانیاں وانگر پٸے بُھجن دریا
چپ چپیت درگاہ نوں لگ کے چپ ہو جاندے نیں
کسے فقیر دا چمٹا وجّے تے وجّن دریا
کھڑ کے سخت سیاہ راتے وچ مستی دے گھیرے وچ
شگناں والی وینی تے کنگن کنگن دریا
رولا وچ مزار غٹر غوں دا ہے پیا سنیوے
نال مزاراں کھہہ کے لنگھن تے گٹکن دریا
ایرکنی دے نال ملایا ٹھاٹھ بلاول خسرو
ملک یمن اندر ایہہ کھٹیا راگ ایمن دریا
باراں ورہیاں پچھوں وی لوناں مٹھی ہو جاوے
نکلن کھوہ دے وچوں وی غٹ غٹ پورن دریا
ہک ہک انگلی دے پوٹے وچ سیک کوٸی ان منیا
اوہدی ہک ہک تارے وچ سَے سَے چیکن دریا
باقی پنج دہاڑے اپنے دل توں لاہ چھڈے نیں
جمعے نوں اللہ والی تار ہے تے چھن چھن دریا
انج فقیر نیں اپنی کھل دے اندر مستے رہندے
کسے شریک دے کولوں لنگھن تے کنگھن دریا
گلی دے غنڈیاں نوں کوٸی وی بہن نہ دیوے کدھرے
رہڑے وانگر اہناں نوں اگّے رہڑن دریا
عاشق زار وی باز نہیں اوندے مُڑ مُڑ اوتھے جاندے
اوہ وی ہک ہک نوں ڈوبن تے نکل پُھڑکن دریا
وقتا اپنی ٹِک ٹِک انج ای نیویں نیویں رکھیں
کسے بہادر نیں دے وانگر گھرناون دریا
گھنگرو گھنگرو چھنن چھنن کرنے پچھوں ہن تاٸیں
کنگن کنگن کردے پٸے نیں جھنن جھنن دریا
کسے نوں توں ہسن دیویں دا نہ روون دیویں دا
عشقا جے توں روویں تے کھڑ کھڑ ہسن دریا
ہے کوٸی ہور اجیہی بولی ساڈے توں کجھ وکھری
سا رے گا ما پا دھا جیہا راگ راگن دریا
اٹی جاوے دھاگہ دھاگہ چوبھی جاوے تکلے
رنگ رنگیلے نولکھے چرخے گھوکن دریا
