بُلھے شاہ دیاں کافیاں(۳)

بُلھے شاہ 
(۱)
چھیتی بوڑھیں وے طبیبانئیں تاں میں مرگئیا
تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا
تیرے عشقے ڈیرا میرے اندر کیتا
بھر کے زہر پیالہ میں تے آپے پیتا
جھبدے آویں وے طبیبا نہیں تے میں مر گئیا
تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا
چھپ گیا سورج باہر رہ گئیا لالی 
ہوواں میں صدقے مُڑ جے دیں وکھالی
میں بھل گئیا پیرا تیرے نال نہ گئیا
تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا
تیرے عشق دی سار وے میں نہ جاناں
ایہہ سر آیا اے میرا ہیٹھ وداناں
سٹ پئی عشق دی تاں کوکاں وئیا
تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا
ایس عشق دے کولوں سانوں ہٹک نہ مائے
لاؤ جاندڑے بیڑے موڑ کون لیائے
میری عقل بھلی نال موہانیاں دے گئیا
تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا
ایس عشقے دی جھنگی وچ مور بولیندا
سانوں کعبہ تے قبلہ سوہنا یار دسنیدا
سانوں گھائل کر کے پھیر خبر نہ لئیا
تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا
بُلھا شاہ عنایت دے چل بہیئے بوہے 
جس دے عشق پوائے چولے ساوے تے سُوہے
جاں میں ماری ہے اڈی مل پئیا ہے وہیئا
تیرے عشق نچایا کر تھیا تھیا
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
(۲)
اِک رانجھا مینوں لوڑیدا
کُن فیکونوں اگے دیاں لگیاں
نیونہہ نہ لگڑا چوری دا
اِک رانجھا مینوں لوڑیدا
آپ چھڑیندا نال مجھیں دے
سانوں کیوں بیلیوں ہوڑی دا
اِک رانجھا مینوں لوڑیدا
رانجھے جیہا مینوں ہور نہ کوئی
منتاں کر کر موڑی دا
اِک رانجھا مینوں لوڑیدا
سانولیاں دے نین سلُونے
سوُہا دوپٹہ گوری دا
اِک رانجھا مینوں لوڑیدا
اَحد احمد وچ فرق نہ بُلھیا
رتی اک بھیت مروڑی دا
اِک رانجھا مینوں لوڑیدا
اِک رانجھا مینوں لوڑیدا
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
(۳)
اک نُکتہ یار پڑھایا اے
اِک نکتہ یار پڑھایا اے
ع غ دِی ہکّا صورت
ہک نُکتے شور مچایا اے
اِک نکتہ یار پڑھایا اے
اِک نکتہ یار پڑھایا اے
سَسّی دا دِل لٹن کارن
ہوت پُنوّں بن آیا اے
اِک نکتہ یار پڑھایا اے
اِک نکتہ یار پڑھایا اے
بُلھّا شوہ دی ذات نہ کائی
میں شوہ عنایت پایا اے
اِک نکتہ یار پڑھایا اے
اِک نکتہ یار پڑھایا اے
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
(۴)
اک الف پڑھو چھٹکارا اے
اک الفوں دو تن چار ہوئے
پھر لکّھ کروڑ ہزار ہوئے
پھر اوتھوں باہجھ شمار ہوئے
ہِک الف دا نُکتہ نیارا اے
اک الف پڑھو چھٹکارا اے
کیوں پڑھناایں گڈ کتاباں دی
سر چانائیں پنڈ عذاباں دی
ہُن ہوئیا شکل جلاداں دی
اگے پینڈا مشکل بھارا اے
اک الف پڑھو چھٹکارا اے
بڻ حافظ حفظ قرآن کریں
پڑھ پڑھ کے صاف زبان کریں
پھر نعمت وچ دھیان کریں
من پھردا جیوں ہلکارا اے
اک الف پڑھو چُھٹکارا اے
بُلھا بی بوڑھ دا بویا سی
اوہ برچھ وڈا جا ہویا سی
جد برچھ اوہ فانی ہویا سی
پھر رہ گیا بی اکارا اے
اک الف پڑھو چھٹکارا اے
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
(۵)
اک نُقطے وچ گل مُکدی اے
پھڑ نُکتہ چھوڑ حساباں نوں
کر دور کفر دیاں باباں نوں
لاہ دوزخ گور عذاباں نوں
کرصاف دلے دیاں خواباں نوں
گل ایسے گھر وچ ڈُھکدی اے
اک نُقطے وچ گل مُکدی اے
ایویں متھا زمین گھسائی دا
لما پا محراب وکھائی دا
پڑھ کلمہ لوک ہسائی دا
دل اندر سمجھ نہ لیائی دا
کدی بات سچی بھی لُکدی اے
اک نُقطے وچ گل مُکدی اے
کئی حاجی بڻ بڻ آئے جی
گل نیلے جامے پائے جی
حج ویچ ٹکی لے کھائے جی!
بھلا ایہہ گل کیہنوں بھائے جی
کدی بات سچی نہ لُکدی اے
اک نُقطے وچ گل مُکدی اے
اک جنگل بحریں جاندے نیں
اک داڻہ روزے کھاندے نیں
بے سمجھ وجود تھکاندے نیں
گھر مووڻ ہو کے ماندے نیں
اینویں چِلیاں وچ جِند مُکدی اے
اک نُقطے وچ گل مُکدی اے
پھڑ مُرشد عبد خدائی ہو
وچ مستی بے پروائی ہو
بے خواہش بے نوائی ہو
وچ دل دے خوب صفائی ہو
بُلھابات سچی کدوں رُکدی اے
اک نُقطے وچ گل مُکدی اے